Rzecznik Ubezpieczonych opublikował kolejny raport w sprawie skierowanych do niego skarg, tym razem uwzględniający dane za I. półrocze 2015 r. Wnioski płynące z analizy zawartych w nim danych można podsumować jednym zdaniem: Nigdy nie jest tak dobrze, żeby nie mogło być lepiej. Chociaż liczba skarg z zakresu problematyki ubezpieczeń gospodarczych w omawianym okresie spadła o 5 % w stosunku do tego samego przedziału czasu w roku 2014, to jednak w ocenie Rzecznika Ubezpieczonych nie oznacza to, że sytuacja na rynku ubezpieczeniowym uległa poprawie. Jak wskazano w opublikowanym raporcie, nadal można zaobserwować pewne nieprawidłowości występujące na rynku ubezpieczeniowym, co tym samym oznacza, że skala nierespektowania prawa przez część podmiotów rynku ubezpieczeniowego względem poszkodowanych jest nadal znacząca.
W I. półroczu 2015 r. odnotowano wpływ 2939 skarg odnoszących się do obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Udział tych spraw uległ zmniejszeniu w stosunku do I. półrocza ubiegłego roku o 1,8 pkt proc. W raporcie możemy przeczytać, że najczęściej zastrzeżenia dotyczyły uzyskania pełnej rekompensaty za wynajem pojazdu zastępczego oraz sposobu likwidacji szkody, poprzez nieuprawnione kwalifikowanie jej jako szkody całkowitej. Dodatkowo wskazywano, że ubezpieczyciele często zaniżają wartość pojazdu w stanie sprzed szkody, a zawyżają wartość wraku/pozostałości, nie udzielając jednocześnie pomocy w ich zbyciu za ustaloną przez zakład ubezpieczeń cenę. Ponadto pojawiające się w zakresie szkód rzeczowych problemy dotyczyły m.in. prawa osoby poszkodowanej do decydowania o wyborze części stosowanych do naprawy pojazdu, zasadności stosowania przez ubezpieczycieli amortyzacji części, problematyki wypłaty odszkodowania z tytułu utraty wartości handlowej pojazdu, kosztów związanych z holowaniem i parkowaniem pojazdu, żądania przedstawienia faktur źródłowych stwierdzających rodzaj i źródło nabycia części zamiennych stosowanych przy naprawie pojazdu oraz obniżania przez zakład ubezpieczeń stawek za roboczogodziny.
W odniesieniu do szkód na osobie najczęściej pojawiały się zarzuty dotyczące ustalania na zbyt niskim poziomie świadczeń odszkodowawczych, dochodzonych w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC sprawcy szkody – w tym zarówno w zakresie zaniżenia procentu uszczerbku na zdrowiu, jak i zbyt niskiej kwoty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz zaniżenia stosownego odszkodowania w przypadku znacznego pogorszenia sytuacji życiowej po śmierci osoby najbliższej oraz zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę przyznawanego najbliższym członkom rodziny zmarłego.